Franciszek Palarczyk

Wojsko i służby mundurowe

Franciszek Palarczyk, urodzony 24 sierpnia 1882 roku w Goleszowie, jest postacią, która odcisnęła swoje piętno w historii Polski, szczególnie w kontekście wojskowym. Zasłynął jako major artylerii w Wojsku Polskim, gdzie odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu sił zbrojnych kraju w trudnych czasach.

W ciągu swojej kariery wojskowej, Franciszek Palarczyk odznaczył się nie tylko umiejętnościami dowódczymi, ale również zawziętością w walce, co zostało uhonorowane przyznaniem mu Orderu Virtuti Militari, jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych. Jego życie zakończyło się 22 maja 1929 roku w tym samym miejscu, w którym przyszedł na świat.

Życiorys

Franciszek Palarczyk przyszedł na świat 24 sierpnia 1882 roku w Goleszowie, który wówczas znajdował się w powiecie cieszyńskim Księstwa Górnego i Dolnego Śląska. Pochodził z rodziny Józefa.

W listopadzie 1906 roku został przydzielony jako rezerwista do Morawsko-Galicyjskiego Pułku Artylerii Fortecznej Nr 2 z siedzibą w Krakowie. Jego zadania na froncie I wojny światowej wniosły znaczący wkład w działalność tego oddziału. W trakcie swojej służby wojskowej uzyskał nowe stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej, co oznaczało jego awans z kadeta z datą starszeństwa 1 stycznia 1906, poprzez porucznika z datą starszeństwa 1 stycznia 1910, na nadporucznika z dnia 1 listopada 1914, aż do stopnia kapitana, który otrzymał 1 lutego 1918 roku.

W styczniu 1919 roku pełnił funkcję szefa sztabu brygadiera Franciszka Latinika, który był dowódcą Frontu Śląskiego z siedzibą w Cieszynie.

15 lipca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora w artylerii, z datą wejścia w życie 1 kwietnia 1920. Pracował wówczas w strukturach Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków.

Franciszek Palarczyk zmarł 22 maja 1929 roku w Goleszowie, pozostawiając po sobie ślad w historii swojego regionu.

Ordery i odznaczenia

Franciszek Palarczyk został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami i odznaczeniami, które świadczą o jego odwadze i poświęceniu w służbie wojskowej.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7298, przyznany 17 maja 1922 roku,
  • Krzyż Walecznych,
  • Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II klasy,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis, ozdobiony mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej, przyznany przez Austro-Węgierskie,
  • Krzyż Wojskowy Karola, przyznany przez Austro-Węgierskie,
  • Krzyż Jubileuszowy Wojskowy, również wydany przez Austro-Węgierskie.

Przypisy

  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 06.03.2021 r.]
  2. Latin 1934 ↓, s. 142.
  3. Latin 1934 ↓, s. 46.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14.02.1930 r., s. 63.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 15.07.1922 r., s. 495.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 04.08.1920 r., s. 677.
  7. Schematismus 1911 ↓, s. 1001.
  8. Schematismus 1907 ↓, s. 922.
  9. Schematismus 1907 ↓, s. 929.
  10. Ranglisten 1918 ↓, s. 1368.
  11. Ranglisten 1918 ↓, s. 1333.
  12. Ranglisten 1916 ↓, s. 812.
  13. Ranglisten 1916 ↓, s. 794.

Oceń: Franciszek Palarczyk

★★★★★
Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:25